Afgewezen
Na alle psychologische trainingen ter voorbereiding op zijn sollicitatie
bij de Pantserinfanterie was Mees ervan overtuigd dat hij de test wel
zou halen. “Ik ben gewend om diepgaande en complexe antwoorden te geven.
Dat zou vast in mijn voordeel werken, dacht ik.” Maar niets bleek
minder waar. Tijdens de selectie bleek dat zijn lange antwoorden steeds
feedback opleverden. “Beschrijf hoe je je voelt in één woord,” vroegen
ze. Kort en krachtig was de norm.
Uiteindelijk bleek de uitslag bitter: afgewezen, uitgeschreven voor een
jaar en met een lijst scores die niets konden betekenen omdat hij de
test niet had gehaald. Waar hij op communicatie slechts een 2/10
scoorde, kon hij nergens zijn verbeterpunten uithalen. “Ik ben linea
recta naar huis gestuurd, ze bieden niks aan, je hoort niks meer van
ze,” benadrukt hij.
Keerpunt
Ondanks de stilte vanuit Defensie besloot Mees zichzelf opnieuw in te
schrijven. Zijn vastberadenheid kwam door in zijn woorden: “Wanneer ik
word afgewezen, wil ik het juist harder proberen.” Deze uitspraak werd
zijn nieuwe mantra – een hyperfocus op die ene test die hij ooit niet
haalde. Gelukkig kwam Ruben Heldens - mede-eigenaar van De Frontlinie en
coach van het Halfjaar Coachtraject - in beeld. "We zien het steeds
vaker dat prima jongens die test ingaan en vervolgens, op één onnodig
antwoord of een overbodige actie worden afgekeurd”, stelde Ruben hem
gerust.
In november 2024 startte hij zijn coachingstraject. Sindsdien heeft hij
al vier keer een 4-uurs en drie keer een 12-uurs training gevolgd, met
nog drie keer een 12-uurs en een 24-uurs training in het vooruitzicht.
Met elke training groeide zijn zelfvertrouwen. Waar hij eerst dacht: “Ik
ga mezelf in een diepe gooien en overleven,” veranderde hij in: “Ik kom
opdagen en ik ga mijn eigen grenzen verleggen.”
Beproeving
In zijn dagelijkse leven deed Mees niet veel met communicatie; hij
sportte en speelde gitaar. Bij De Frontlinie kreeg hij de kans om aan
die skills te werken. “Die progressie merk ik niet alleen tijdens de
trainingen, maar ook in mijn dagelijks leven. Waar ik mijn werk eerst
als een blok in de week zag, voelt het nu juist als ontspanning – en in
het weekend mag ik mezelf uitdagen tijdens de trainingen", vertelt hij.
Het contrast kon niet groter zijn: waar Defensie hem had laten zitten
zonder uitleg, duwde De Frontlinie hem in de modder – letterlijk en
figuurlijk. “Je komt opdagen voor de eerste 4-uurs training – het
meetmoment – en ligt in de modder, je hele beeld wordt ineens heel
klein,” herinnert hij zich.
Groene baret
Bij De Frontlinie gaat het elke dag om één procent verbetering. Ruben
zorgt ervoor dat Mees elke training, elke druppel zweet, gebruikt om aan
zichzelf te werken.
Want terwijl het halen van de psychologische test het ultieme doel is,
stopt de samenwerking daar niet. Mees droomt ervan om ooit, met zijn
groene baret als bewijs van zijn doorzettingsvermogen, zelf op te komen
dagen bij de trainingen om anderen te inspireren.
Mees is duidelijk: “Wat je situatie ook is: twijfel niet, begin gewoon.
Stop met het constant verplaatsen van je doelpalen. Je hebt minder nodig
dan je denkt om je doel te bereiken – op komen dagen is het enige dat
echt telt.”
