Toen Mees om 6 uur 's ochtends de sportschool binnenliep, klonk de vraag: “Zit, wil of ga jij bij het leger?” Het was Mark Flemming, mede-eigenaar van De Frontlinie. Mees vertelde over zijn sollicitatie bij de Landmacht — Pantserinfanterie, Bison Company — en hoe hij na vier intensieve selectiedagen was afgewezen. Zonder duidelijke feedback, alleen een 2/10 voor communicatie. Mark raadde hem aan om langs te komen bij De Frontlinie. “Wij vangen jongens zoals jij op,” zei hij.
Na alle psychologische trainingen ter voorbereiding op zijn sollicitatie bij de Pantserinfanterie was Mees ervan overtuigd dat hij de test wel zou halen. “Ik ben gewend om diepgaande en complexe antwoorden te geven. Dat zou vast in mijn voordeel werken, dacht ik.” Maar niets bleek minder waar. Tijdens de selectie bleek dat zijn lange antwoorden steeds feedback opleverden. “Beschrijf hoe je je voelt in één woord,” vroegen ze. Kort en krachtig was de norm. Uiteindelijk bleek de uitslag bitter: afgewezen, uitgeschreven voor een jaar en met een lijst scores die niets konden betekenen omdat hij de test niet had gehaald. Waar hij op communicatie slechts een 2/10 scoorde, kon hij nergens zijn verbeterpunten uithalen. “Ik ben linea recta naar huis gestuurd, ze bieden niks aan, je hoort niks meer van ze,” benadrukt hij.
Mees Kooistra
Ondanks de stilte vanuit Defensie besloot Mees zichzelf opnieuw in te schrijven. Zijn vastberadenheid kwam door in zijn woorden: “Wanneer ik word afgewezen, wil ik het juist harder proberen.” Deze uitspraak werd zijn nieuwe mantra – een hyperfocus op die ene test die hij ooit niet haalde. Gelukkig kwam Ruben Heldens - mede-eigenaar van De Frontlinie en coach van het Halfjaar Coachtraject - in beeld. "We zien het steeds vaker dat prima jongens die test ingaan en vervolgens, op één onnodig antwoord of een overbodige actie worden afgekeurd”, stelde Ruben hem gerust. In november 2024 startte hij zijn coachingstraject. Sindsdien heeft hij al vier keer een 4-uurs en drie keer een 12-uurs training gevolgd, met nog drie keer een 12-uurs en een 24-uurs training in het vooruitzicht. Met elke training groeide zijn zelfvertrouwen. Waar hij eerst dacht: “Ik ga mezelf in een diepe gooien en overleven,” veranderde hij in: “Ik kom opdagen en ik ga mijn eigen grenzen verleggen.”
In zijn dagelijkse leven deed Mees niet veel met communicatie; hij sportte en speelde gitaar. Bij De Frontlinie kreeg hij de kans om aan die skills te werken. “Die progressie merk ik niet alleen tijdens de trainingen, maar ook in mijn dagelijks leven. Waar ik mijn werk eerst als een blok in de week zag, voelt het nu juist als ontspanning – en in het weekend mag ik mezelf uitdagen tijdens de trainingen", vertelt hij. Het contrast kon niet groter zijn: waar Defensie hem had laten zitten zonder uitleg, duwde De Frontlinie hem in de modder – letterlijk en figuurlijk. “Je komt opdagen voor de eerste 4-uurs training – het meetmoment – en ligt in de modder, je hele beeld wordt ineens heel klein,” herinnert hij zich.
Bij De Frontlinie gaat het elke dag om één procent verbetering. Ruben zorgt ervoor dat Mees elke training, elke druppel zweet, gebruikt om aan zichzelf te werken. Want terwijl het halen van de psychologische test het ultieme doel is, stopt de samenwerking daar niet. Mees droomt ervan om ooit, met zijn groene baret als bewijs van zijn doorzettingsvermogen, zelf op te komen dagen bij de trainingen om anderen te inspireren. Mees is duidelijk: “Wat je situatie ook is: twijfel niet, begin gewoon. Stop met het constant verplaatsen van je doelpalen. Je hebt minder nodig dan je denkt om je doel te bereiken – op komen dagen is het enige dat echt telt.”