Toen Robert in september 2024 de drempel van De Frontlinie overstapte, was het duidelijk: zijn lichaam en geest waren gebukt gegaan onder een zwaar verleden. Hij kon zijn handen en armen nauwelijks bewegen. “Ik kon niet langer dan 3 minuten stilzitten, of ik crepeerde alweer van de pijn,” vertelt Robert. Hij probeerde Ruben, Performance Coach bij De Frontlinie, een hand te geven, maar de ontstekingen in zijn lijf lieten dat niet toe. Dit markeerde het begin van een vooruitgang die hij zelf nooit voor mogelijk had gehouden.
Robert wist één ding zeker: hij moest iets voor zichzelf gaan doen. Mentale vermoeidheid en fysieke pijn hadden zijn leven de afgelopen acht jaar beheerst. Robert trapt graag tegen dingen aan, heeft een sterk moreel kompas, maar dat botste vaak met zijn voormalig collega’s. Maar als hij zijn leven écht wilde verbeteren, moest hij bij zichzelf beginnen. “Mijn voormalig directeur zag potentie, dus wilde in mij investeren,” vertelt Robert. Hij bracht Robert in contact met Ruben Heldens, die tevens mede-eigenaar van De Frontlinie is. Na hun kennismakingsgesprek voelde het gelijk goed. Het enthousiasme van zijn directeur en Ruben gaf de doorslag om dit coachingstraject te starten.
Robert Wemekamp
De band tussen Robert en Ruben gaat verder dan coach en coachee, het beste te vergelijken is met die van broers. Robert weet dat hij Ruben altijd kan bellen, of het nu gaat om een moeilijke beslissing zoals zijn ontslaggesprek, of een simpel 'ik heb geen zin om te trainen'. Ze begrijpen elkaar in een oogopslag. Als Robert niet gaat, sleept Ruben hem mee. En andersom. Elke week trainen ze samen op de rugbyclub in hun woonplaats. Dit structurele ritme is essentieel voor beide mannen, anders gebeurt het simpelweg niet. Elke training moet Robert zijn grenzen opnieuw verleggen. “Ook al ligt mijn tong op de grond, ik weet dat ik door moet om sterker te worden.”
Na 4 weken trainen onder begeleiding van Ruben, begon Robert in januari aan zijn eerste 4-uurs training. Hij ging meerdere keren door zijn enkels tijdens de veldloop en zijn hoofd schreeuwde van de pijn. Ruben zag het direct. “Ga uit je hoofd, ik zie je gewoon denken!” En dat was precies wat Robert nodig had om rustiger te worden. De eerste training lukte hem niet om een basistijd neer te zetten op de hindernisbaan, maar een maand later, bij de tweede training, zette hij een tijd neer van 2 minuten en 30 seconden. Het resultaat was indrukwekkend, Robert én Ruben waren trots. In het verleden was Robert vaak bezig met wat anderen van hem dachten, maar dat is nu veranderd. Hij luistert alleen nog naar onderbouwde kritiek. Dat heeft hem veel rustiger gemaakt. “Normaal wilde ik mezelf altijd verdedigen,” zegt hij, “maar hoe minder je reageert, hoe intelligenter je overkomt.” Dit besef hielp hem niet alleen in trainingen, maar ook bij moeilijke gesprekken, zoals zijn ontslaggesprek. "Elke keer als ik met Ruben heb gebeld, is het weer even rustig in mijn hoofd.”
Robert weet precies wat hij wil: een leidinggevende functie. Ruben begeleidt Robert in een leiderschapsmodule, waarin hij tijdens de 4-uurs training de kans krijgt om een groepsopdracht te leiden. Robert heeft geleerd dat twijfelen aan jezelf niet alleen je eigen vertrouwen aantast, maar ook de groep beïnvloedt. “Als je twijfelt, gaat de groep dat ook merken. Dan ben je geen leider,” zegt hij. Robert weet dat als hij écht wil doorgroeien naar een leidinggevende rol, hij ook moet leren hoe hij zich formeel moet uiten. “In mijn dagelijks leven zeg ik vaak gewoon wat ik denk, maar als ik een team wil gaan aansturen, moet ik mijn communicatie naar een hoger niveau tillen.” “Als ik één ding kan adviseren aan de mensen die twijfelen om mee te doen aan een 4-uurs training bij De Frontlinie: laat je verrassen. Je kunt niet falen, je kunt alleen groeien.”